ROZPORZĄDZENIEMINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI1)
z dnia 23 czerwca 2004 r.
w sprawie zwalczania afrykańskiego pomoru świń2)
(Dz. U. z dnia 12 lipca 2004 r.)
Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób i tryb postępowania:
a) przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru świń, zwanego dalej "chorobą",
b) przy stwierdzaniu choroby;
2) sposób i warunki określania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego;
3) środki stosowane w celu zwalczania choroby;
4) sposób czyszczenia i odkażania;
5) warunki i sposób ponownego umieszczania świń w gospodarstwie.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) świnia - zwierzę z rodziny Suidae;
2) dzik - świnię, która nie jest utrzymywana lub hodowana w gospodarstwie;
3) instrukcja diagnostyczna - instrukcję przygotowaną w celu zapewnienia jednolitych procedur diagnozowania choroby, określoną w decyzji 2003/422/WE z dnia 26 maja 2003 r. zatwierdzającej podręcznik diagnostyczny dotyczący klasycznego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 143 z 11.06.2003);
4) świnia podejrzana o chorobę - świnię, u której za życia lub po śmierci występują objawy kliniczne lub zmiany patologiczne wskazujące na chorobę, lub świnię, co do której powzięto podejrzenie wystąpienia choroby na podstawie wyników badań laboratoryjnych;
5) świnia chora lub zakażona - świnię, u której za życia lub po śmierci urzędowy lekarz weterynarii stwierdził chorobę na podstawie objawów klinicznych, zmian patologicznych lub wyników badań laboratoryjnych przeprowadzonych zgodnie z instrukcją diagnostyczną;
6) pierwotne ognisko choroby - ognisko choroby bez związku epizootycznego z wcześniej określonymi ogniskami choroby w tym samym regionie;
7) gospodarstwo kontaktowe - gospodarstwo, które może mieć związek epizootyczny z ogniskiem choroby albo z gospodarstwem, w którym podejrzewa się chorobę.
§ 3. 1. Powiatowy lekarzy weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu choroby w gospodarstwie podejmuje następujące środki, mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby:
1) sporządza spis wszystkich świń, z podziałem na kategorie wiekowe, określając liczbę świń padłych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę; dane w spisie uaktualnia się do dnia stwierdzenia albo wykluczenia choroby;
2) przeprowadza:
a) dochodzenie epizootyczne,
b) kontrolę prawidłowości oznakowania świń i prowadzenia księgi rejestracji, które są określone w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt;
3) zakazuje:
a) wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są przetrzymywane, lub nakazuje przetrzymywanie ich w miejscu wykluczającym kontakt z pozostałymi świniami,
b) wprowadzania świń do gospodarstwa oraz może zakazać wprowadzania do gospodarstwa lub wyprowadzania z gospodarstwa innych zwierząt;
4) nakazuje:
a) przeprowadzenie dezynsekcji w gospodarstwie,
b) stosowanie określonych przez niego środków dezynfekujących przy wejściach i wyjściach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są przetrzymywane świnie,
c) zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia przez osoby wchodzące do gospodarstwa lub z niego wychodzące,
d) oczyszczenie i odkażenie środków transportu przed opuszczeniem przez nie gospodarstwa.
2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na:
1) przemieszczanie:
a) osób postronnych do pomieszczeń lub miejsc, w których są przetrzymywane świnie podejrzane o zakażenie lub chorobę,
b) środków transportu do gospodarstwa lub z gospodarstwa, w którym są utrzymywane świnie podejrzane o zakażenie lub chorobę;
2) wynoszenie lub wywożenie z gospodarstwa zwłok świń, mięsa pozyskanego ze świń, materiału biologicznego świń, środków żywienia zwierząt, ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego oraz nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, które mogłyby przenieść czynnik zakaźny.
3. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ma na celu ustalenie dróg przemieszczania wektorów, którymi są kleszcze z gatunku Ornithodorus erraticus, zwane dalej "kleszczami".
4. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki przewidziane dla zwalczania choroby, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna, w szczególności gdy na obszarze o promieniu 10 km wokół gospodarstwa:
1) znajdują się świnie podejrzane o chorobę;
2) zagęszczenie świń jest większe niż 800 świń na km2.
5. Środki, o których mowa w ust. 1-2, stosuje się do dnia stwierdzenia albo wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.
§ 4. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia choroby w gospodarstwie wyznacza je jako ognisko choroby oraz:
1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne, w tym pobiera, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, reprezentatywną ilość próbek od świń zabitych i wysyła je do badań laboratoryjnych;
2) nakazuje:
a) niezwłoczne zabicie wszystkich świń,
b) zniszczenie:
– zwłok świń,
– materiału biologicznego świń, pobranego w okresie od dnia prawdopodobnego wprowadzenia czynnika zakaźnego do gospodarstwa do dnia stwierdzenia choroby w gospodarstwie,
– mięsa pozyskanego ze świń ubitych w okresie od dnia prawdopodobnego wprowadzenia czynnika zakaźnego do gospodarstwa do dnia stwierdzenia choroby w tym gospodarstwie w sposób określony w rozporządzeniu 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającego przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002),
c) zniszczenie przedmiotów i substancji, które mogły zostać skażone, w tym środków żywienia zwierząt oraz materiałów jednorazowego użytku, stosowanych w szczególności do zabijania, jeżeli jest niemożliwe ich skuteczne odkażenie,
d) czyszczenie i odkażenie, a jeżeli to konieczne także dezynsekcję, pomieszczeń, w których przebywały świnie, środków transportu używanych do transportu świń lub ich tusz oraz przedmiotów, sprzętu, ściółki, obornika i gnojowicy, które mogły być skażone;
3) wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych w celu określenia serotypu wirusa choroby - w przypadku pierwotnego ogniska choroby.
§ 5. 1. Powiatowy lekarz weterynarii może odstąpić od stosowania przepisów § 4 pkt 2 lit. a i c, jeżeli chorobę stwierdzono w laboratorium, ogrodzie zoologicznym, rezerwacie przyrody lub na ogrodzonym obszarze, na którym świnie są utrzymywane do celów naukowych lub do celów związanych z ochroną gatunków lub rzadkich ras hodowlanych.
2. Powiatowy lekarz weterynarii może, w celu umożliwienia zakończenia tuczu świń, odstąpić od stosowania środków, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. a, w stosunku do świń przetrzymywanych w sposób wykluczający przeniesienie czynnika zakaźnego od świń chorych lub zakażonych.
3. Powiatowy lekarz weterynarii określa sposób postępowania w przypadkach, o których mowa w ust. 2.
4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o wystąpieniu przypadków, o których mowa w ust. 1 i 2.
§ 6. 1. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby, pobiera, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, próbki od świń, które były utrzymywane w gospodarstwie kontaktowym.
2. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje w gospodarstwach kontaktowych:
1) środki, o których mowa w § 3, do dnia wykluczenia choroby;
2) środki, o których mowa w § 4, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna.
§ 7. 1. Powiatowy lekarz weterynarii albo wojewoda, w przypadku wyznaczenia ogniska choroby, określa obszar:
1) zapowietrzony o promieniu co najmniej 3 km;
2) zagrożony sięgający co najmniej 7 km poza obszar zapowietrzony.
2. Obszar zapowietrzony i zagrożony określa się, uwzględniając:
1) wyniki dochodzenia epizootycznego;
2) warunki geograficzne i geodezyjne;
3) odległości pomiędzy gospodarstwami, w których są utrzymywane świnie;
4) drogi przemieszczania świń oraz lokalizacje rzeźni.
§ 8. 1. Powiatowy lekarz weterynarii sporządza w obszarze zapowietrzonym spis gospodarstw, w których są utrzymywane świnie.
2. Powiatowy lekarz weterynarii w terminie 7 dni od dnia określenia obszaru zapowietrzonego:
1) przeprowadza badanie kliniczne wszystkich świń utrzymywanych w gospodarstwach objętych spisem;
2) kontroluje prawidłowość prowadzenia księgi rejestracji i oznakowania świń.
§ 9. 1. Powiatowy lekarz weterynarii w obszarze zapowietrzonym:
1) zakazuje:
a) wywożenia świń oraz materiału biologicznego świń z gospodarstwa,
b) transportu świń po drogach publicznych lub prywatnych, z wyłączeniem dróg w gospodarstwie;
2) nakazuje:
a) oczyszczenie, odkażenie, a jeżeli jest to konieczne, także dezynsekcję środków transportu oraz sprzętu używanego do transportu:
– zwierząt,
– tusz,
– środków żywienia zwierząt,
– nawozów naturalnych,
– przedmiotów,
które mogą spowodować szerzenie choroby,
b) zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia przez osoby wchodzące do gospodarstwa lub z niego wychodzące,
c) niezwłoczne powiadomienie go przez posiadaczy świń o wszystkich przypadkach padłych lub chorych świń w gospodarstwie.
2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na:
1) przywożenie do gospodarstwa lub wywożenie z gospodarstwa zwierząt innych niż świnie;
2) ponowne użycie środka transportu po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a.
3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b nie stosuje się do drogowego lub kolejowego tranzytu świń bez rozładunku lub postojów w obszarze zapowietrzonym, a także do transportu świń pochodzących spoza obszaru zapowietrzonego, przewożonych w celu niezwłocznego dokonania ich uboju w rzeźni znajdującej się na tym obszarze.
4. Powiatowy lekarz weterynarii może, po upływie 40 dni od dnia zakończenia wstępnego czyszczenia i odkażania, wyrazić zgodę na wywóz świń z gospodarstwa do:
1) wyznaczonej przez niego rzeźni w celu niezwłocznego dokonania ich uboju, przy czym, jeżeli jest to możliwe, powinna to być rzeźnia znajdująca się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym; tusze świń przetwarza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;
2) innych miejsc znajdujących się w obszarze zapowietrzonym; przepis § 5 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
5. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę, o której mowa w ust. 4, jeżeli:
1) przeprowadził badanie kliniczne świń, w tym wszystkich świń, które mają być wywiezione, obejmujące zwłaszcza dokonanie pomiaru temperatury ich ciała, oraz sprawdził prawidłowość prowadzenia księgi rejestracji i oznakowania świń;
2) pobrał od świń przeznaczonych do uboju lub zabicia, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, próbki do badań w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby;
3) na podstawie badań, o których mowa w pkt 1 i 2, nie stwierdzono choroby.
6. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii wyraził zgodę, o której mowa w ust. 4:
1) świnie przewozi się w zaplombowanych przez powiatowego lekarza weterynarii środkach transportu;
2) po zakończeniu transportu środki transportu i sprzęt użyte do transportu świń niezwłocznie czyści się i odkaża.
7. Jeżeli została wydana zgoda, o której mowa w ust. 4 pkt 1:
1) powiatowy lekarz weterynarii, który wydał zgodę, informuje powiatowego lekarza weterynarii, właściwego ze względu na miejsce położenia rzeźni, o zamiarze przywozu świń;
2) powiatowy lekarz weterynarii, właściwy ze względu na miejsce położenia rzeźni, informuje o przybyciu świń do rzeźni powiatowego lekarza weterynarii, który wydał zgodę.
8. W rzeźni:
1) świnie, o których mowa w ust. 4 pkt 1, są przetrzymywane i poddawane ubojowi oddzielnie od innych świń;
2) powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza badanie przed- i poubojowe, ze szczególnym uwzględnieniem występowania u badanych świń oznak choroby.
9. Mięso świń, o których mowa w ust. 4 pkt 1, jest:
1) oznakowane znakiem określonym w przepisach dyrektywy 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972) lub
2) przetwarzane w zakładzie wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii, w sposób określony w przepisach, o których mowa w pkt 1;
3) przewożone w środkach transportu zaplombowanych przez powiatowego lekarza weterynarii, w przypadku transportu do zakładu, o którym mowa w pkt 2.
§ 10. Powiatowy lekarz weterynarii, po upływie 40 dni od dnia określenia obszaru zapowietrzonego, na wniosek posiadacza świń, biorąc pod uwagę warunki, w jakich zwierzęta są utrzymywane, może wydać zgodę na wywóz świń z gospodarstwa do:
1) wyznaczonej przez niego rzeźni w celu niezwłocznego dokonania ich uboju, przy czym, jeżeli jest to możliwe, powinna to być rzeźnia znajdująca się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym; tusze świń przetwarza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;
2) zakładu zajmującego się przetwarzaniem ubocznych produktów zwierzęcych, w którym świnie są zabijane, a ich zwłoki niszczone w sposób określony w § 4 pkt 2 lit. b;
3) innych miejsc znajdujących się w obszarze zapowietrzonym; przepis § 5 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
§ 11. 1. Przepisy § 9 i 10 stosuje się w obszarze zapowietrzonym co najmniej do dnia:
1) oczyszczenia i odkażenia przeprowadzonego we wszystkich ogniskach choroby;
2) poddania świń we wszystkich gospodarstwach badaniom klinicznym i laboratoryjnym, przeprowadzonym zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby.
2. Badania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się po upływie 45 dni od dnia ukończenia wstępnego czyszczenia i odkażania we wszystkich ogniskach choroby.
3. Powiatowy lekarz weterynarii może podjąć decyzję o skróceniu okresów, o których mowa w ust. 2, § 9 ust. 4 i § 10, do 30 dni, jeżeli zgodnie z instrukcją diagnostyczną zastosowano intensywne programy pobierania próbek i przeprowadzono badania, na podstawie których wykluczono chorobę w gospodarstwie.
§ 12. 1. W obszarze zagrożonym:
1) urzędowy lekarz weterynarii sporządza spis wszystkich gospodarstw, w których są utrzymywane świnie;
2) przepisy § 9 ust. 1 i 3-9 oraz § 11 stosuje się odpowiednio.
2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na przywożenie do gospodarstwa znajdującego się w obszarze zagrożonym lub wywożenie z tego gospodarstwa zwierząt innych niż świnie w okresie 7 dni od dnia utworzenia obszaru zagrożonego.
3. W obszarze zagrożonym termin, o którym mowa w:
1) § 9 ust. 4 - wynosi 30 dni;
2) § 11 ust. 2 - wynosi 40 dni.
4. W obszarze zagrożonym powiatowy lekarz weterynarii może podjąć decyzję o skróceniu:
1) okresu, o którym mowa w § 9 ust. 4 - do 21 dni;
2) okresu, o którym mowa w § 10 - do 30 dni;
3) okresu, o którym mowa w § 11 ust. 2 - do 20 dni.
§ 13. 1. Czynności związane z czyszczeniem, odkażaniem i dezynsekcją są przeprowadzane pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii.
2. Sposoby przeprowadzania czyszczenia i odkażania są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 14. 1. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, o którym mowa w § 4:
1) odbywa się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;
2) może nastąpić po upływie 40 dni od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w gospodarstwie;
3) powinno uwzględniać rodzaj gospodarowania praktykowany w danym gospodarstwie.
2. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, w którym świnie są utrzymywane na otwartym terenie, rozpoczyna się od wprowadzenia świń, które zostały zbadane i nie wykryto u nich przeciwciał wirusa choroby lub które pochodzą z gospodarstw nieobjętych ograniczeniami związanymi z chorobą.
3. Powiatowy lekarz weterynarii po upływie 45 dni od dnia ponownego umieszczenia świń w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 2, pobiera od tych świń próbki i przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania na obecność przeciwciał wirusa choroby.
4. Pełne ponowne umieszczenie świń w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 2, jest dopuszczalne, jeżeli badania, o których mowa w ust. 3, nie wykazały u żadnej ze świń przeciwciał wirusa choroby.
5. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwach innych niż gospodarstwa, o których mowa w ust. 2:
1) przeprowadza się w sposób określony w ust. 2-4 albo
2) polega na całkowitym odnowieniu stada z zachowaniem następujących warunków:
a) wszystkie świnie zostaną przywiezione z gospodarstw nieobjętych ograniczeniami związanymi z chorobą,
b) proces ponownego umieszczania świń nie może trwać dłużej niż 20 dni,
c) po upływie 45 dni od ostatniego dnia terminu, o którym mowa w lit. b, powiatowy lekarz weterynarii pobiera próbki od świń przywiezionych i przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania na obecność przeciwciał wirusa choroby.
6. Powiatowy lekarz weterynarii, uwzględniając sytuację epizootyczną, może wyrazić zgodę na inny sposób ponownego umieszczania świń w gospodarstwie, o którym mowa w § 4, jeżeli upłynęło sześć miesięcy od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w tym gospodarstwie.
7. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, w którym wystąpienie choroby było związane z obecnością kleszczy, może nastąpić po upływie 6 lat od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w tym gospodarstwie, chyba że:
1) usunięto kleszcze w gospodarstwie lub
2) obecność kleszczy nie spowoduje rozprzestrzeniania się wirusa choroby.
8. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 7, odbywa się w sposób określony w ust. 2, przy czym:
1) żadna świnia nie powinna opuścić gospodarstwa przed ukończeniem pełnego ponownego umieszczania świń;
2) powiatowy lekarz weterynarii, po 60 dniach od ostatniego dnia wprowadzania świń, pobiera próbki od tych świń i przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania na obecność przeciwciał wirusa choroby;
3) proces pełnego ponownego umieszczenia świń w gospodarstwie uważa się za zakończony, jeżeli badania, o których mowa w pkt 2, nie wykazały u żadnej ze świń obecności przeciwciał wirusa choroby.
§ 15. Niedopuszczalne jest przemieszczanie świń poza gospodarstwo, o którym mowa w § 14 ust. 2 i 5, przed uzyskaniem negatywnych wyników badań serologicznych.
§ 16. Przepisów § 3-6 oraz § 8-14 nie stosuje się do przypadków podejrzenia lub stwierdzenia choroby:
1) w rzeźni lub w środkach transportu;
2) u dzików.
§ 17. 1. Powiatowy lekarz weterynarii podejmuje niezwłocznie czynności mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby, jeżeli istnieje podejrzenie choroby w rzeźni lub w środkach transportu.
2. W przypadku stwierdzenia choroby w rzeźni lub w środkach transportu powiatowy lekarz weterynarii:
1) nakazuje:
a) niezwłoczne zabicie wszystkich świń,
b) zniszczenie mięsa i ubocznych produktów:
– pochodzących ze świń podejrzanych o zakażenie lub o chorobę lub chorych, lub zakażonych,
– skażonych albo podejrzanych o skażenie,
c) oczyszczenie i odkażenie budynków, wyposażenia oraz środków transportu;
2) przeprowadza dochodzenie epizootyczne;
3) poddaje izolat wirusa choroby badaniom laboratoryjnym, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu określenia serotypu wirusa;
4) zakazuje wprowadzenia do rzeźni lub środków transportu zwierząt przeznaczonych do uboju lub transportu, przed upływem co najmniej 24 godzin od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania.
3. W przypadku stwierdzenia choroby w rzeźni lub w środkach transportu stosuje się środki, o których mowa w § 4, w gospodarstwach:
1) z których pochodzą:
a) świnie podejrzane o zakażenie lub o chorobę lub chore lub zakażone,
b) tusze świń, o których mowa w lit. a,
c) skażone tusze świń,
2) kontaktowych w stosunku do gospodarstw, o których mowa w pkt 1
- z wyłączeniem przypadku, gdy na podstawie dochodzenia epizootycznego powiatowy lekarz weterynarii stwierdzi konieczność zastosowania innych środków.
§ 18. 1. Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu choroby u dzików:
1) powiadamia o tym fakcie posiadaczy świń i myśliwych;
2) podejmuje czynności mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby, w szczególności przeprowadza badanie laboratoryjne próbek pobranych ze wszystkich odstrzelonych lub padłych dzików.
2. Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie po stwierdzeniu choroby u dzików na obszarze, na którym nie stosuje się środków zwalczania choroby u dzików, podejmuje następujące środki:
1) powołuje grupę ekspertów, w skład której wchodzą lekarze weterynarii, myśliwi, biolodzy i epidemiolodzy, której zadaniem jest współpraca w zakresie:
a) analizy sytuacji epizootycznej i określenia obszaru zapowietrzonego,
b) ustanowienia środków stosowanych na obszarze zapowietrzonym, w tym zakazu polowań i karmienia dzików,
c) sporządzenia planu zwalczania choroby,
d) przeprowadzania kontroli w celu oceny skuteczności podjętych środków;
2) przeprowadza badania:
a) wszystkich świń chorych oraz padłych,
b) wszystkich dzików odstrzelonych lub padłych
– zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby;
3) wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych, w celu określenia serotypu wirusa choroby;
4) nakazuje:
a) posiadaczom świń sporządzenie oraz uaktualnianie spisu wszystkich świń, z podziałem na kategorie wiekowe; w gospodarstwach, w których świnie są utrzymywane na otwartym terenie, pierwszy spis przeprowadza się na podstawie danych szacunkowych,
b) używanie określonych przez niego środków dezynfekujących, przy wejściach i wyjściach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są przetrzymywane świnie,
c) stosowanie przez osoby mające kontakt z dzikami środków higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w tym odkażanie rąk i obuwia,
d) zniszczenie, w sposób określony w § 4 pkt 2 lit. b, zwłok dzików oraz mięsa i ubocznych produktów pochodzących od dzików, u których wyniki badań, o których mowa w pkt 3, były pozytywne;
5) zakazuje:
a) wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są przetrzymywane, lub nakazuje przetrzymywanie ich w miejscu wykluczającym kontakt z dzikami żyjącymi na wolności,
b) wnoszenia i wwożenia na teren gospodarstwa zwłok dzików, mięsa i ubocznych produktów pochodzących od dzików oraz materiałów lub przedmiotów, które mogły zostać skażone wirusem choroby,
c) wykorzystywania materiału biologicznego świń do handlu;
6) wyraża zgodę na przywożenie do gospodarstwa i wywożenie z gospodarstwa świń.
§ 19. 1. Powiatowy lekarz weterynarii kontroluje występowanie kleszczy w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, oraz w ich otoczeniu, w przypadku podejrzenia, że wystąpienie choroby było związane z obecnością kleszczy, w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia obecności kleszczy w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, lub w ich otoczeniu:
1) przeprowadza badania laboratoryjne w celu stwierdzenia albo wykluczenia obecności wirusa choroby u kleszczy;
2) określa środki kontroli obecności kleszczy w gospodarstwie i w jego otoczeniu.
3. Powiatowy lekarz weterynarii, jeżeli jest to konieczne, zakazuje utrzymywania zwierząt innych niż świnie przez co najmniej 6 lat od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w gospodarstwie, w przypadku stwierdzenia obecności kleszczy w tym gospodarstwie oraz braku możliwości ich kontroli.
4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o wystąpieniu przypadków, o których mowa w ust. 3.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
________
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej przepisy szczególne w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz zmieniającej dyrektywę 92/119/EWG w zakresie choroby cieszyńskiej i afrykańskiego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 192, z 20.07.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
SPOSOBY PRZEPROWADZANIA CZYSZCZENIA I ODKAŻANIA
1. Powiatowy lekarz weterynarii:
1) określa środki dezynfekujące, które będą użyte w celu zniszczenia wirusa choroby, oraz ich stężenia, uwzględniając:
a) skuteczność ich działania,
b) charakterystykę budynków, środków transportu lub przedmiotów, które mają być poddane odkażaniu;
2) określa parametry techniczne dla stosowania środków czyszczących i dezynfekujących, w szczególności ciśnienie, minimalną temperaturę i czas oddziaływania, mając na względzie zalecenia producenta;
3) określa sposób usunięcia wody używanej do czyszczenia, mając na względzie uniemożliwienie rozprzestrzenienia się wirusa choroby;
4) prowadzi dokumentację dotyczącą przeprowadzonych czynności związanych z czyszczeniem i odkażaniem.
2. Czyszczenie i odkażanie obejmuje w szczególności:
1) spryskanie środkami dezynfekującymi wszystkich miejsc, w których były utrzymywane świnie, oraz nasączenie tymi środkami legowisk i ściółki;
2) usunięcie nawozu naturalnego i ściółki oraz poddanie ich obróbce w celu zniszczenia wirusa choroby;
3) demontaż lub usunięcie sprzętu i wyposażenia z pomieszczeń, w których były utrzymywane świnie;
4) szorowanie powierzchni, które następnie poddaje się odkażaniu;
5) usunięcie tłuszczu i brudu ze wszystkich odkażanych powierzchni przy użyciu środków odtłuszczających oraz zmycie ich wodą;
6) zmywanie odkażanych powierzchni przy użyciu pod ciśnieniem środków dezynfekujących oraz pozostawienie tych środków na odkażanych powierzchniach przez okres zalecany przez producenta, jednak nie krócej niż przez 24 godziny; zmywanie przeprowadza się w sposób uniemożliwiający skażenie wcześniej zmywanych powierzchni;
7) zmywanie odkażanych powierzchniach polegające na użyciu wody pod ciśnieniem, po upływie okresu, o którym mowa w pkt 6;
8) zniszczenie sprzętu, o którym mowa w pkt 3, oraz innego sprzętu, który mógł zostać skażony - jeżeli jego oczyszczenie lub odkażenie jest niemożliwe.
3. Obróbka, o której mowa w ust. 2 pkt 2, polega na:
1) w przypadku obornika i ściółki:
a) kopcowaniu przez co najmniej 42 dni, w celu biotermicznego odkażenia, po uprzednim spryskaniu środkami dezynfekującymi albo
b) zniszczeniu przez spalenie lub zakopanie;
2) w przypadku gnojowicy - przechowywaniu, co najmniej przez 42 dni od dnia ostatniego dodania zakażonego materiału; powiatowy lekarz weterynarii może zezwolić na skrócenie okresu przechowywania gnojowicy, jeżeli została poddana innej obróbce zapewniającej zniszczenia wirusa.
4. Sposoby przeprowadzania wstępnego czyszczenia oraz odkażania:
1) przed przystąpieniem do zabijania świń podejmuje się czynności niezbędne do wykluczenia lub ograniczenia rozprzestrzeniania wirusa choroby, w szczególności zaopatruje się osoby dokonujące czyszczenia lub odkażania w sprzęt służący do przeprowadzenia odkażania i odpowiednią ilość odzieży ochronnej oraz wyłącza się wentylację w pomieszczeniu, w którym świnie są zabijane;
2) wstępne czyszczenie i odkażanie przeprowadza się niezwłocznie po zabiciu wszystkich świń;
3) sprzęt używany przy zabijaniu świń czyści się i odkaża;
4) zwłoki zabitych świń odkaża się poprzez spryskanie ich środkami dezynfekującymi;
5) krew oraz części zwłok pozostałe w miejscu zabicia świń powinny być zebrane i zniszczone wraz ze zwłokami;
6) niezwłocznie po usunięciu świń z miejsc, w których były one utrzymywane lub zabijane, miejsca te czyści się i odkaża w sposób określony w ust. 2.
5. Po upływie siedmiu dni od dnia ukończenia wstępnego czyszczenia i odkażania dokonuje się końcowego czyszczenia i odkażania polegającego na wykonaniu czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 5-7.
6. Powiatowy lekarz weterynarii może ustanowić szczególne sposoby czyszczenia i odkażania w przypadku gospodarstw, w których świnie są utrzymywane na otwartym terenie.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
SPOSOBY PRZEPROWADZANIA KONTROLI WYSTĘPOWANIA KLESZCZY
1. Kontrolę występowania kleszczy przeprowadza się w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, oraz w ich otoczeniu, ze szczególnym uwzględnieniem miejsc zacienionych i wilgotnych.
2. Kontrola występowania kleszczy polega na:
1) pobraniu z podłoża, szczelin lub pęknięć ścian, za pomocą szczoteczki lub innych narzędzi, próbki piasku, gleby i pyłu; pobrany materiał przesiewa się; w przesianym materiale poszukuje się larw kleszczy przy użyciu szkła powiększającego;
2) umieszczeniu pułapek zawierających CO2 w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, w miejscach zacienionych; zaleca się umieszczanie pułapek w nocy; obecność kleszczy w pułapkach sprawdza się po kilku godzinach.
